Anders eten bij MS

Anders eten bij MS

Aan sommige mensen zie je niets, anderen zitten in een rolstoel. Het is heftig voor de deelnemers en het team. Na maanden ontwikkelen, ontmoeten wij in twee weken de mensen die zo graag deelnemen. Een voor een met ieder een ander en eigen verhaal over hun ziekte. Het zijn gewone mensen. Je bent namelijk niet MS, je hebt het. Toch voelt dat niet voor iedereen zo. Vooral omdat ze soms anders behandeld worden, ‘betutteld’, zoals ze het zelf zeggen. MS is een slopende ziekte, het is dan ook confronterend om zo veel lotgenoten bij elkaar te zien. De een is fitter dan de ander. Positief, dat zijn ze allemaal. En hoopvol. ‘Ik weet zeker dat voeding een rol speelt’. ‘Ik heb zin om aan de slag te gaan’.

Anders eten gaat over zo veel meer dan ingrediënten en recepten. Het gaat om de vraag wat jou voedt, wat geeft energie en wat niet. Het is dan ook niet voor niets dat wij juist ook aandacht geven aan dat aspect. Voelen, proeven, bewegen en bedenken waarom je hier bent. Mensen worden geraakt door al het moois, door de vragen, door de punten die worden aangestipt. Tekens van herkenning, van diep van binnen al weten of van een nieuw inzicht. Mensen luisteren binnen hun comfortzone, op zoek naar bekende handvatten. We dagen uit buiten de comfortzone te gaan door de juiste vragen te stellen of te proeven met een blinddoek op. Iedereen doet mee.

Wat kun je doen om je doelen te bereiken, wat is je eerste stap? Al snel worden lijsten van acties genoemd. De kunst is om het klein te maken en heel concreet. ‘Ik wil weer gaan fietsen, anders eten geeft me energie’. ‘Ik wil ervan af het altijd eens te zijn, het kost me bergen energie, vanaf vandaag ga ik muziek luisteren.’

Iets anders aanleren, vergt moed en doorzettingsvermogen. Het is een kwestie van durven en doen, ook als het even tegenzit, ook al ken je sommige smaken niet, ook als is er nog zo goed over nagedacht. Het is anders dan normaal en dat is soms lastig. De mens wil namelijk niet veranderen, ook al weten we beter. Er zitten vraagstukken onder. Waarom eten we zoals we eten, waarom weten we dit niet? Waarom moeten we zo veel, terwijl we ook zelf de regie kunnen hebben. En al die facetten proberen we aan te halen, zo maar in één dag. De deelnemers zijn geraakt. Ik ben geraakt, diep geraakt door al die een op een verhalen, door de grootsheid, door het enthousiasme. Vooral ben ik dankbaar dat ik dit met zo’n mooie club als Voeding Leeft mag doen.

Op eigen kracht veranderen, is het moeilijkste wat er is. De ontmoeting met anderen in het zelfde schuitje was daarom zeer waardevol. Niet alleen om het veranderen, maar ook om het delen van ervaringen rondom dezelfde situatie. ‘Ik heb nog nooit in een groep gezeten met zo veel mensen met MS.’ ‘Het is zo herkenbaar.’ De thema’s die besproken worden, zijn persoonlijk en lijken op elkaar. Hoe persoonlijker, des te universeler, zo lijkt het wel.

De besloten Facebookgroep draait de eerste week al overuren. Mensen delen foto’s en ervaringen. Ze stellen vragen en zijn kritisch. En vooral zijn ze enthousiast en dankbaar. ‘Ik vind het zo bijzonder dat ik dit allemaal krijg’, zei een van de uitgekozen deelnemers die in Friesland de kick-start bijwoonde.

Bijzonder, dat is het ook, je zou het bijna vergeten. Bijzonder en belangrijk, we moeten ergens beginnen. Het lijkt zo logisch, maar er is nog geen aandacht voor in het medische circuit Simpelweg omdat we het niet weten. Dus nemen wij met elkaar de eerste stap. Een eerste kleine stap.