Els

De arts kijkt me aan en zegt ’Ja, ik stuur je door naar de praktijkondersteuner (POH).’ Enigszins verward verlaat ik de spreekkamer en vraag me af of dit betekent dat ik diabetes heb. En zo kom ik een paar weken later bij de praktijkondersteuner terecht en verwacht dat ik daar tips zal krijgen ter verbetering van mijn leefstijl. Ik ben een ervaren dikkertje en weet best dat ik te zwaar ben, maar toe nu toe is permanent afvallen me nog nooit gelukt. De POH bekijkt de twee lab uitslagen die beide hoge cijfers vertonen (HbA1C 68) en zegt: ‘U moet nu niet denken dat u diabetes heeft hoor. Laat u zich over drie maanden nog maar eens prikken.’ En zo sta ik even later weer buiten en heb eigenlijk geen idee wat ik hiervan moet denken. Maar ik weet heel goed dat ik toch in ieder geval weer een poging moet doen om af te vallen en besluit een diëtiste te raadplegen. Dat blijkt een goed besluit te zijn. Ik krijg bruikbare adviezen en de raad om mee te gaan doen aan de Nationale Diabetes Challenge.

Drie maanden later

Ja, mijn bloedwaardes zijn nog steeds hoog en als ik mijn teleurstelling uitspreek dat ik ook deze keer geen adviezen krijg, reageert ze met: ‘Ja, u gaat naar een diëtiste, wat moet ik dan nog?’ Helaas het is tussen ons nooit wat geworden. Ook niet toen ik na negen maanden de diagnose diabetes type 2 kreeg en het advies om vooral nooit meer dan 1 stuk fruit per dag te eten. Dit ligt gelukkig alweer vele jaren achter me en inmiddels heb ik een heel aardige, enthousiaste POH die ik al mijn vragen kan voorleggen en mij praktische adviezen geeft. Een paar jaar lukte het me om daarmee medicijnvrij te leven, maar uiteindelijk moest ik toch tweemaal daags aan de metformine. Absoluut geen ramp, maar ik doe het liever zonder.

Al vaker had ik gelezen dat het mogelijk zou zijn om diabetes 2 om te keren en mijn reactie was dan altijd: ‘Ja, dat zal wel!’ Maar toen Keer Diabetes2 Om ook door de zorgverzekering erkend werd, heb ik geen moment geaarzeld en me meteen ingeschreven. Ik had nog wel ergens diep in mijn brein een aarzeling: zou je diabetes echt om kunnen keren en zou dat betekenen dat ik de metformine kon laten staan? Inmiddels zijn we zes maanden verder en ja, ik kan de metformine laten staan en begin zelfs weer een klein beetje af te vallen. En mijn bloedsuikers? De eerste keer dat ik prikte en een waarde van 5,6 op het scherm zag, schrok ik “oei, wat laag”, maar moest toen ontzettend om mezelf lachen: zo’n normale, gezonde bloedglucosewaarde had ik al vele jaren niet gezien.

In de afgelopen zes maanden is mijn leefstijl veranderd. Ik dacht altijd dat ik redelijk wat beweging kreeg, maar moest constateren (omdat ons gevraagd werd eens op te schrijven hoe veel we op een dag bewogen) dat ik toch wel heel veel op mijn luie achterste zat. Nu sta ik bewust op van achter mijn pc en zet Nederland in Beweging op of doe een “beweeg-snack”. Hetzelfde gold eigenlijk voor mijn voeding, ook daarvan dacht ik dat ik heel bewust en goed bezig was en heel weinig koolhydraten tot me nam. Maar nu weet ik veel beter hoe je een smakelijke maaltijd kunt bereiden waar écht heel weinig koolhydraten in zitten en je bloedsuiker niet de lucht in schiet. Als (inmiddels) 80-plusser heb ik ervaren dat je echt nooit te oud bent om te leren en zaken in je leven te veranderen.”