VL Column: Waarom ik toch blij werd van een kletsnatte citytrip

Toen er in januari geen einde kwam aan het Nederlandse hondenweer en de grijze dagen weken werden, was ik het zat. Zon, had ik nodig. Mijn vitamine D voorraad stond ver in de min. Mijn humeur ook. Het idee alleen al van een spontane citytrip naar een zonnige Spaanse stad gaf me nieuwe energie. Het sprankelende Sevilla, moest het worden. Ik was meteen verkocht door de vrolijke foto’s vol sinaasappelbomen en zag mezelf al met een glas sangria in de zon zitten.

Mijn vriend en ik streken over ons hart toen we de absurde vliegticketprijzen zagen en beseften dat heel Nederland blijkbaar dezelfde gedachte had. We rekenden met onze ogen dicht af, zochten er een leuk hotelletje bij en al snel vlogen de tips voor de lekkerste tapastentjes, leuke bezienswaardigheden en cafés voor een goed stuk taart ons om de oren. Héérlijk die voorpet.

Maar toen de datum van vertrek dichterbij kwam, en ik naar de weersverwachting keek, veranderde de voorpret in voorstress. Het normaal zo zonnige Sevilla dreef bijna weg. Nóódweer was het, in heel Spanje. En zo zou het voorlopig ook blijven. En je gelooft het niet, in Nederland zou het juist dit weekend wél belachelijk stralend weer worden. ‘Het zal allemaal wel meevallen’, dacht ik. ‘We maken er gewoon wat leuks van en bezatten ons aan de bar. Gaan op foodtour. Zoeken een leuke overdekte activiteit op, ofzo’. Ik probeerde mezelf te overtuigen. Totdat dat niet meer lukte en ik me ineens afvroeg: waarom zou ik eigenlijk in godsnaam in dat vliegtuig stappen? Dit was toch allemaal voor de lol? Ik hoéf toch helemaal niet weg te regenen in een Spaanse stad, omdat ik dat nu eenmaal bedacht had?

We onderzochten de mogelijkheden. Het hotel konden we nog kosteloos annuleren. De tickets konden we tegen een fikse meerprijs omboeken (tip: koop een flexibel vliegticket). Na nog wat getwijfel en Buienradar-gecheck, hakte ik de knoop door. We gaan niet! Meteen was de voorstress verdwenen. We gaan niet, wat héérlijk.

Ineens lagen er drie lege dagen voor ons. Met alleen maar zonnetjes op de Nederlandse voorspelling. Zonder druk om alles eruit te moeten halen. En je stappenteller tot roodgloeiend te laten oplopen om ieder hoekje van een nieuwe stad te zien. Drie dagen brachten we op het strand door, mijn lievelingsplek.

Het gevoel dat ik mijn eigen keuzes kan maken, mijn gevoel durf te volgen en geen slachtoffer hoef te zijn van de situatie, vind ik goud waard. Zelfregie dus. Ook in al onze leefstijlprogramma’s de hoofdrolspeler. Het klinkt misschien saai of zweverig. Toch is het zonder twijfel een van de belangrijkste skills die ik in mijn leven geleerd heb. Kiezen voor wat op dat moment goed voelt, geeft me een gevoel van vrijheid en rijkdom.

Een zonnig weekend Sevilla werd dus weer een weekend thuis, en het was nog véél beter dan ik had gehoopt.