VL Column: Ik ben nou eenmaal een slechte slaper

Dit maakte ik mezelf jarenlang wijs. Slapen was gewoon niet een van mijn talenten. In slaap vallen duurde lang. Eenmaal in dromenland, sliep ik licht en ik werd niet uitgerust wakker. Stik jaloers was ik op de mensen die al vertrokken waren voor ze hun hoofd op het kussen hadden gelegd. Hoe dan? Het begon al op de middelbare school. Moe was ik wel. Slapen lukte niet. ‘Hoe is ‘tie?’ vroegen mensen om me heen. ‘Goed hoor’, zei ik. ‘Fucking moe’, dacht ik. Iedere keer weer vertellen dat je slecht hebt geslapen doe je ook niet.

Tijdens mijn studententijd werd het er niet beter op. Ik had veel colleges, een volle agenda en ‘s avonds ging mijn hoofd maar niet uit. Ik keek dan net zo lang Comedy Central tot mijn lijf knock-out ging. ‘s Ochtends stond ik op en voelde me overreden. Mijn hele ritme was omgekeerd. Feestjes hier en daar hielpen ook niet mee. Op die avonden ging ik soms om 3 uur naar bed en was om 6 uur weer klaarwakker. Wetende hoe belangrijk slaap is voor je gezondheid, begon ik me zorgen te maken of ik mezelf niet de vernieling in aan het helpen was. Ik kan niet ontkennen dat ik bijna overstag was gegaan voor slaappillen. Ik snap de struggle van de 1,3 miljoen Nederlanders die ze wel (eens) gebruiken goed.

De hoop dat het anders kan, had ik al opgegeven. Mijn lot als slechte slaper geaccepteerd. Tot ik, toen ik net bij Voeding Leeft werkte, een presentatie bijwoonde tijdens een Keer Diabetes2 Om programmadag over slaap. Een van onze begeleiders, slaapexpert, vertelde dat de nacht een directe afspiegeling is van de dag. Dit was cruciaal en nieuw voor mij. Als je de hele dag rondrent zonder een moment ontspanning tussendoor, kan je niet van je lijf verwachten dat het klaar is om te gaan slapen wanneer jij je laatste to-do afstreept. Het lichaam raast gewoon door. Toch is dat wat ik elke dag weer deed en vervolgens niet begreep waarom ik niet kon slapen. Ik was toch zó moe? Het kwartje viel. Waarom had ik dit nog niet eerder gehoord? Ik ging finaal voorbij aan het belang van ontspanning en pauze. Niet alleen ‘s avonds, maar juíst ook overdag.

Sinds ik mijn dag anders doorbreng, met minder razen en meer niksen, merk ik een mega verschil. Moeite met in slaap vallen heb ik bijna nooit meer. Tegenwoordig sta ik best uitgerust op. Iets wat ik jaren niet voor mogelijk had gehouden is tóch gebeurd: ik ben geen slechte slaper meer. En als ik mijn Oura ring mag geloven, ben ik bijna een pro.

Zit jij met je handen in het haar omdat je slecht slaapt? Ik hoop dat deze column je hoop geeft. Beter leren slapen is écht mogelijk. Ook zonder slaappillen, supplementen, dubieuze kruidendrankjes of alcoholische slaapmutsjes. Als ik het kan, kan jij het ook. Truste!

PS. Is het dan elke avond feest? Nee, ironisch genoeg schrijf ik deze column terwijl ik in bed lig en niet kan slapen. Die dagen zijn er ook nog weleens, maar moedeloos word ik er niet meer van.