VL Column: Wat ik leerde van de huishoudbeurs

Vorige week stond ik op de Huishoudbeurs. Hoewel ik me mentaal had voorbereid, deed het van alles met me. Dagen later was ik er nog mee bezig en verteerde ik mijn ervaring en de dualiteit. Het team, de interactie en actie vond ik geweldig, ondertussen werd er iets diep in mij geraakt, wat ik vreselijk vond.

We lezen over ‘vette’ levers, chronische ziektes en de consequenties voor de zorg en de maatschappij. Ik ken de cijfers. Sterker nog, het is mijn dagelijks werk om mensen bewust te maken en om te laten keren. Niet eerder zag ik de problematiek echter op een paar vierkante meters lopen. Net zo min realiseerde ik me eerder dat er voor gezondheid geen plek is, zelfs niet als het gratis of gemakkelijk is.

Trolleys gevuld
smachtend naar meer,
niets wetend van
de effecten
en dat het
de industrie die is
het laatste lacht.

Ik hoorde mezelf de dagen erna verslag doen. Van de gevulde tassen, de etende mensen, de handen gevuld met cola, de foto’s van roze olifanten, de vele prijzen die verloot werden, de lange rijen bij Easytoys, de hoge prijzen van het kaartje en de koffie. Van de 18+ bar, waar je gratis shotjes kreeg, van de massagestoelen van 2.800 euro (beursactie) die bij de vleet verkocht werden, van de lange rijen voor een tatoeage voor twee tientjes.

Alles wat ik zag mengde ik zonder moeite met mijn oordelen. De bijzondere gesprekken liet ik achterwege, net als de inzichten die ik had. En net zo goed was het aan mijn aandacht ontschoten dat ik het gevolg besprak van een veel groter probleem. De invloed van de industrie, waar alles draait om geld verdienen en om jouw gezondheid niet bekommerd wordt.

Mensen hebben behoefte aan uitjes, willen hun ellende even vergeten, willen soms niet hoeven nadenken wat wel of niet goed voor hen is. Mensen willen verbinden, willen kwaliteit van leven en weten vaak niet wat er mogelijk is als ze het anders doen. Mensen geloven boodschappen van winkels en merken, alsof het waarheid is. En winkels en merken weten heel goed hoe ze anderen laten geloven dat wat zij aanbieden klopt.

Na een paar dagen later kwam ik weer tot mijn bewustzijn. Mijn inzichten waren helder, waarbij de huishoudbeurs slechts als metafoor dient.
Een mens is net als jij een mens en wil gezien worden, ook als hij anders denkt of andere keuzes maakt dan jij.
Je kunt altijd contact maken als je elkaar als mens blijft zien.
Luisteren levert op, ook of zelfs als je denkt dat iemand anders is dan jij. Luister naar de ander en stel je beeld en oordeel bij.
Zit je vast in je oordeel, werp een blik naar binnen en zie daar waar de echte frustratie zit.
De industrie is fenomenaal in beïnvloeding, wat kunnen wij van die manier leren om bewustzijn te creëren?

Hoor je jezelf praten over wat er allemaal niet klopt, neem dan ook even de tijd om te bedenken wat er werkelijk aan de hand is en welke rol je hierin wil hebben. Uiteindelijk zit daar de echte verandering. Voor jou en voor de wereld.