VL Column: Een nieuwe generatie op de werkvloer

Een nieuwe generatie op de werkvloer

Tegenwoordig moet ik me regelmatig inhouden. Als de nieuwe werknemer van 21 jaar weer halverwege de middag naar huis gaat bijvoorbeeld. Of als de stagiair zonder afmelding wegblijft bij een kennismaking. ‘Waar is de prioriteit en het commitment van deze lichting werknemers?’ is dan mijn gedachte. Als millennial ben ik namelijk anders gewend. In onze tijd stonden de deuren bij werkgevers niet open zoals nu en konden we na een studie van vier jaar beginnen als werkend stagiair, om zo ervaring op te doen in het vak. Ik ben gewend om hard te werken voor een gewenste plek. Eerder naar huis of überhaupt niet komen opdagen, ken ik niet.

Ik volgde afgelopen maanden de training ‘Laat generatieverschillen werken’ van de School of Life. De tegenstelling ‘Leef je om te werken? Of werk je om te leven?’ kwam regelmatig naar voren.

Ik leerde dat een nieuwe generatie een update brengt in de samenleving en daarmee ook op de werkvloer. Het is aan ons allen om open te blijven staan voor wat ze komt brengen. Zo ook aan mij. Dit vraagt extra aandacht voor luisteren naar wensen, behoeften en bovenal de inbreng. Zolang we hier met nieuwsgierigheid en verwondering naar kunnen kijken, krijgt de update ruimte om te integreren. In de samenleving, in de organisatie en in onze persoonlijke ontwikkeling.

Ik geef mijn irritatie over de werkethiek van de jonge garde de ruimte. En dit verruilt zich al snel voor nieuwsgierigheid. Wat gaat er in hen om? Wat beweegt hen? We hebben hierin verder te kijken dan het bekende en dit reikt voorbij goede arbeidsvoorwaarden met een leuk kerstpakket. Deze jongste generatie betrekken met persoonlijke aandacht, lijkt belangrijker dan ooit. De Gen Z-generatie wordt overrompeld door de hoeveelheid keuzes die de wereld momenteel biedt. Overprikkeld door social media, een korte concentratiespanne en enkel bekend met de digitale samenleving. En de cijfers liegen er niet om. In deze nieuwe generatie is het percentage met burn-out klachten schrikbarend hoog. Daardoor hebben ze zelf meer aandacht voor hun mentaal welzijn en zingeving.

Er zit dus wel degelijk iets achter de heersende stempel ‘lui en geen commitment’. Het vraagt van ons een open houding en een nieuwe werkwijze. Pas dan kan de upgrade van de nieuwe generatie volledig integreren, waar ook wij van kunnen leren. Want zeg nou zelf, de stelling ‘Ik werk om te leven’ klinkt toch als muziek in de oren?