VL Column: Verlaten Whatsapp

Verlaten Whatsapp

Ik reageer niet op Whatsapp. Althans, als ik mijn vrienden en familie moet geloven. Soms is het een dag, soms twee dagen, een week of helemaal nooit. Zij vinden het raar en asociaal en voelen zich niet gezien, beantwoord, of weet ik veel.

Mijn mobiele apparaat, dat ik continue bij me draag, vind ik op z’n zachtst gezegd irritant. Ik struggle er al jaren mee. Altijd bereikbaar, altijd aanwezig, altijd verwachtingen? Nee. Het liefst gooi ik dat ding in de hoek om er niet meer naar om te kijken. Maar twaalf uur later zijn er dan gerust weer 87 appjes bijgekomen. Godallemachtig.

Het allerergste vind ik de grote online groepen, de zogenaamde groepsapps. Familie apps geven me de meeste stress, daar liggen de meeste verwachtingen. Laat me met rust. Ik heb geen zin om met twintig mensen op de zelfgebakken taart van oma te reageren. En ik heb ook geen zin om van dertig mensen uit de straat te horen dat ze zo genieten van de zon.

Liever kom ik de taart bij oma proeven, of bij de buurman in de zon zitten. In real life. Daar geniet ik van, daar laad ik van op. Dat vind ik niet raar. En eigenlijk best wel sociaal.