VL Column: Van backpack tot bloemetje

Als er iets is wat ik heb geleerd van mijn oma, is het genieten van de kleine dingen. Hoe ouder ik word, hoe meer ik het zie. Een paar bloemen plukken langs de weg voor in een leuk vaasje. Een simpel kopje koffie in de zon. Een rondje fietsen. Een kaartje schrijven. Puzzelen.

Mijn moeder heeft dat talent moeiteloos van haar overgenomen. Haar telefoon staat vol met foto’s die ze me stuurt: de tuin die mooi in bloei staat, onze hond James die er grappig bij ligt, een lekker gerecht, een indrukwekkend uitzicht en de opbrengst van de moestuin.

Mijn generatie, de millennials, is daarentegen juist van groots en meeslepend. Van maandenlang backpacken in exotische oorden tot luxe gadgets en de grootste festivals. En vergeet de espresso martini’s op vrijdagmiddag, culinaire 5-gangendiners in het weekend en bijna ongelimiteerde keuzemogelijkheden voor spannende nieuwe plannen niet. Ook ik heb de backpack meerdere keren op mijn rug gehad en moest en zou een aantal van de leukste festivals van mijn lijstje afvinken. En het zijn absoluut hoogtepunten waar ik onwijs van heb genoten.

Toch vlak ik tegenwoordig juist ook de kleine dingen niet uit. Lekker brood kopen bij de bakker, even in de zon zitten, een leuk appje van iemand krijgen, een toffe foto maken, knuffelbare honden die ik waar dan ook tegenkom, een taartje eten, tulpenvelden, de zonsondergang op het strand. Onderaan de streep hoop (en zorg) ik tegenwoordig vooral dat mijn dag daarmee gevuld is, in plaats van leven van groots hoogtepunt naar hoogtepunt met daartussen niets. Daar word ik stiekem misschien nog wel veel blijer van.

En dus vond ik het extra leuk dat mijn vriend laatst tegen me zei: “Jij kan zo lekker genieten van alles.” Het cirkeltje was weer rond: Ook ik, als de volgende generatie en toch typische millennial, heb deze eigenschap overgenomen van mijn moeder en oma. And I love it!