VL Column: Tegen de gewoonte in

Telefoon uit, 100 dagen schrijven, een marathon lopen, 30 dagen yoga, maandenlang om 5 uur opstaan, een jaar lang iedere ochtend zwemmen. Een wandeltocht van 100 kilometer in 4 dagen. De kou in, de hitte in, de natuur in. Een maand geen geld. Een jaar schilderen. Zangles. De stilte voor een dag, een week, iedere ochtend. De tijd vergeten. 

Ik experimenteer geregeld. Dat doe ik om mijn bewustzijn te vergroten, nieuwe dingen te leren, oude patronen te doorbreken en omdat ik het leuk vind. Althans, als ik zelf het idee bedenk. Veel van mijn experimenten zijn fysiek of mentaal, maar raken vrijwel altijd ook de emotie. Gezondheid kent namelijk verschillende lagen. In de eerste plaats doe ik dit voor mezelf, voor mijn ontwikkeling en voor beweging. Vrijwel altijd neem ik mijn ervaringen mee in mijn werk. Ik deel de lessen en zet anderen aan om ook te experimenteren. Binnen het team, binnen de programma’s.

Een stap in een
tegengestelde richting 
of op andere grond
dan dat je gewend 
bent
leert je dat er nog 
zo veel meer is.

We zijn in hoge mate geconditioneerd om bij het oude te blijven. Bij alles wat we gewend zijn, zelfs als dat onaangenaam is. Dat maakt dat we als mens niet willen veranderen en dat áls we dat doen zelfs fysiek ongemak kunnen ervaren. Toch is verandering mogelijk, als we de moed hebben het aan te kijken en patronen te doorbreken. Het is een kwestie van de eerste stap zetten en gaan.

Omdat ik met mijn experimenten veel vaker op die plek van 'ongemak' ben geweest, herken ik al snel wat er bij mezelf gebeurt. Hoe dichter ik bij de start van een experiment kom, hoe sterker de gedachten opspelen. ‘Ik kan dit ook niet doen', 'Ik heb genoeg werk’, ‘Wat als ik dit niet kan’, ‘Wat als ik het even niet meer weet’, ‘Wat als..’  De neiging om ervan weg te rennen stop ik door te erkennen dat ik het idee op dit moment nogal onaangenaam vind. Even lijkt daarmee dat alles heviger wordt, maar ik weet uit de theorie en de praktijk dat daarmee de kalmte terugkeert en dat gevoel uiteindelijk eindig is. 

Experimenteren, in welke vorm dan ook, vergroot je veerkracht. Dat is niet alleen fijn in goede tijden waarin je een experiment zelf kunt kiezen, maar vooral ook op momenten die je zelf niet had gepland. Er zijn er genoeg van in het leven: afscheid, ziekte, verlies. Daarbij is veerkracht je grootste goed. 

Tegen de gewoonte in. Nodig voor mij, voor mijn vak, voor mijn gezondheid. Leuk bovendien, omdat er altijd iets onverwachts op de weg ligt. Iets wat ik nooit beleefd had, als ik het niet anders had gedaan.