De zomer vormt de perfecte tijd om even los te laten en te genieten van alles wat het leven te bieden heeft. Even helemaal tot rust komen is belangrijk voor onze gezondheid. Of je nu een drukke baan hebt of juist veel vrije tijd, bijvoorbeeld omdat je met pensioen bent, er zijn altijd momenten waarop je even kunt pauzeren en je lichaam de ruimte geven voor herstel. Onze Keer Diabetes2 Om ambassadeurs Els en Han laten zien hoe je dat doet. Laat je inspireren door hun ervaringen en tips om meer te ontspannen.
Han Seijger
Wat geeft mij nu rust? Ik heb veel potplanten en die hebben behoefte aan water. Zeker met dit warme weer. Hiervoor heb ik een kleine gieter aangeschaft. Ik had keuze uit een flinke gieter en een kleine huiskamer gieter. De laatste dus bewust gekozen. Zodoende loop ik toch wel een keer of acht op en neer naar de kraan en naar de potplanten. Beetje bewegen, de planten bekijken, dor blad weghalen, onkruid wieden. Alles in een rustig en ontspannen tempo.
Ook ontspannend voor mij: wat eten we vanavond? Fietstochtje, wandeling naar de supermarkt, naar de plaatselijke boer, en lekker verse spullen halen. Ik ben een hobbykok. Mijn vrouw kookt ongeveer eenmaal per week. De andere keren kook ik. Ik vind het geweldig om een mooi menu te maken en de tijd daarvoor te nemen. Kookboeken zijn heerlijk om in te kijken en ideeën op te doen. Ik zie dat veel mensen tegen de maaltijd opzien. Veel werk, weinig tijd, et cetera. Zie dit nu eens als ontspanning. En neem de tijd ervoor.
Nou heb ik verder nogal wat hobby’s. Lekker fotograferen in de natuur of in een stad is ontspanning voor mij. Maar de grootste ontspanning haal ik uit een avondje sauna. Erg dure hobby, hoor ik al. Klopt. Ik heb dan ook zelf een sauna gebouwd. Folders opgevraagd en zelf aan de gang. Dat scheelt op termijn heel veel geld. Ik heb mijn sauna nu ongeveer 40 jaar. Ik zit dan ook zeker eenmaal in de week in dit houten huisje. Dat geeft rust. Niks doen, beetje transpireren en afkoelen in de tuin. Een fijne douche erna. Ook geeft dat mij de gelegenheid om over mijzelf na te denken. Ik noem dat mijmeren. Gaat het nog goed in mijn leefstijl? Ben ik nog wel eerlijk voor mezelf? Bijvoorbeeld: de buil met chips blijft aantrekkelijk. Soms pak ik wel eens een chippie van mijn vrouw…..eh twee of meer chippies. Ook bij mij gaat het weleens mis. En dan realiseer ik me dat ik weer een stapje terug moet. Ik herpak me dan. Want mijn motivatie is. Ik wil die oude opa worden voor mijn kleinkinderen. Daar doe ik het voor. Chippie toch maar weer laten staan. Dus lekker in de sauna ontspannen en werken aan je gezondheid, en die oude opa worden.
Els Knaapen
Ooit kwam ik deze uitspraak tegen: “Je kunt de windrichting niet veranderen, maar wel de stand van je zeilen”. Het sprak mij enorm aan en zette me aan het denken. Ja, diabetes heeft mijn windrichting verandert en daar kan ik niets aan veranderen, maar wat ik wel kan veranderen is de stand van mijn zeil en zo mijn bootje toch de juiste richting op laten varen. Door Keer Diabetes2 Om heb ik geleerd om mijn levensbootje een iets andere koers te laten varen en ontspanning maakt daar een belangrijk deel van uit.
Zo start ik iedere dag met het openen van de gordijnen van mijn slaapkamer om heel bewust het uitzicht in me op te nemen. Ik woon aan het water en de zon komt aan die kant op, laat haar eerste stralen zachtjes over het water glijden. Ik kijk naar dit altijd fascinerende uitzicht en zeg tegen mezelf: “Ik begroet de dag met een glimlach.” Er is een tijd in mijn leven geweest dat met iedere nieuwe dag de tranen weer over mijn wangen rolden, maar ook toen probeerde ik een glimlach te produceren, zelfs door die tranen heen. En zo heb ik geleerd om heel bewust op zoek te gaan naar de mooie dingen om mij heen. Een druilerige, grijze ochtend? Kijk eens hoe mooi de tekening in de wolken is. De regen valt met bakken uit de hemel? Ja, maar de regen voert ook speciaal voor mij een dans uit op mijn tuintafel. Het is dit zoeken naar de schoonheid in de alledaagse dingen om me heen, waar ik een diepe ontspanning in vind. Ik glimlach om de mussen die in de struik grenzend aan mijn tuin wonen en vaak als een stel kletsende, kibbelende buurvrouwen van zich laten horen. Ik kijk naar vader en moeder zwaan die zo zorgzaam met hun kinderen op zoek zijn naar gezond voedsel. Ik ontspan me bij de lachende, schreeuwende kinderen die vanaf de vissteiger naast mijn tuin het water inspringen en zich niet bewust zijn van het feit dat de zomer – en hun jeugd – zo kort duurt.
Fietsen kan ik niet meer, maar ik heb een driewieler aangeschaft en nu geniet ik van de wind in mijn haren en de zon op mijn gezicht en alle dorpsgenoten die ik tegenkom een fijne dag toewens. Voor mij geldt: laat de wind maar van richting veranderen en pas de stand van mijn zeilen aan en geniet van het feit dat ik het zelf ben die bepaalt welke koers ik vaar.