Als altijd bedacht ik enkele uren voor onze presentatie startte: ‘Hoe maak ik het beste haakje?’ De eerste indruk van enkele seconden is namelijk cruciaal, zelfs voor een presentatie die uren zou duren. Ik sluit altijd aan bij wat er op dat moment is, wat er speelt, wat er leeft. En dat kan in sommige settings best spannend zijn, omdat ik nooit precies weet wat mijn woorden worden.
Dit was het veld waarin wij ons begaven: In een opstelling van tafels en stoelen in een langgerekte U zaten beleidsmakers en artsen van 12 verschillende EU landen om te luisteren naar de best practice uit Nederland: Keer Diabetes2 Om. Een totaal andere setting dan waarin wij gewoon zijn om te werken. De een kwam op tijd, de ander wat later. De een zichtbaar voorbereid, de ander nog zichtbaarder zoekend. Een twee dagen lange conferentie was georganiseerd als aftrap van het driejarige programma CARE4DIABETES, waarin KDO als format dient voor landelijke pilots.
Ongrijpbare en ontelbare cijfers werden gepresenteerd en mondiale uitdagingen werden geadresseerd. Mensen keken serieus vanaf hun laptops vandaan. Zich verantwoordelijk voelend om het tij te keren.
Wat mij echter opviel is dat we het over een best practice hadden die het probleem mogelijk kon tackelen, maar dat de interesse vooral lag in de protocollen en processen en minder in de inhoud of het hoe. Ook werd het helder dat het probleem buiten ieder individu werd neergelegd en dat er met een bepaald oordeel over de ‘patiënt’ werd gesproken.
Ik verwonderde me over het tafereel, omdat ik geloof dat iedere verandering bij onszelf begint.
En ineens had ik het haakje: We are here for the best practice, but do we practice what we preach? Deze intro was het begin van ons verhaal dat de zaal even later letterlijk en figuurlijk in beweging kreeg en bewust maakte: Dat wat je doet, dient vanuit de essentie te gebeuren.
We ademen meer dan alleen zuurstof
We bewegen meer dan een bepaald aantal stappen zetten
Ons gedrag is zo veel meer dan goede voornemens maken
We voeden ons met meer dan alleen eten
En slapen is meer dan het juiste aantal uren in bed liggen
Er is geen weg om een gezonde leefstijl te bereiken, leefstijl is de weg. En die benadering is anders dan pasklare oplossingen hebben voor een gigantisch maatschappelijk en internationaal probleem. Ook dichtbij huis, ook binnen ons zorgstelsel is het belangrijk dat we op die manier kijken en dat we met elkaar durven een andere weg in te slaan. Dat vraagt verandering, verandering van denken, verandering van kijken en verandering van doen. Ik ben ervan overtuigd dat als wij niet blijven zelf ervaren, als wij niet blijven zelf experimenteren, verwonderen, blijven onderzoeken, dan zouden we dit werk niet kunnen doen.
Terug naar de conferentie, terug naar de EU. De boodschap was helder en een zaadje is geplant voor een nieuwe weg. In mei start de training van de eerste 4 landen, waarin ook het eigen praktiseren een belangrijk onderdeel vormt. Ik hou je op de hoogte.