Marie-José

“In 2014 werd bij mij bij toeval de diagnose DM2 gesteld. Ik had er veel moeite mee om dit te accepteren, ik voelde me gezond en was nauwelijks te zwaar (BMI 25). Hoe kon dit dan? Ik ging zelf met mijn leefstijl aan de slag en dacht dat ik goed bezig was, maar begin 2015 moest ik toch aan de metformine. Ondanks dat ik op mijn eten lette en zorgde voor voldoende beweging, had ik steeds meer metformine nodig, totdat ik op mijn max zat. Ik had op TV een stukje gezien over Keer Diabetes2 Om. Mooi initiatief dacht ik, maar niets voor mij zolang ik nog werk. Wat moet ik ’s middags eten als ik geen brood meer mag? Leuk voor na mijn pensioen. Mijn praktijkondersteuner wist mij te motiveren om naar een informatiebijeenkomst te gaan. Ik raakte daar zo geïnspireerd dat ik me direct ingeschreven heb. 

Nog geen 2 maanden later (januari 2018) startte ik met het programma. Voor mij werkte de start 2-daagse goed om een knop om te zetten. Je zit ook allemaal in een soortgelijke situatie en dat geeft steun. Na deze 2 dagen had ik er alle vertrouwen in dat het me ging lukken. Ik had heerlijk gegeten, wist nu waarom je bij DM2 juist niet meerdere keren per dag moet eten, dat bewegen voor het ontbijt bewegen in het kwadraat is en had inzicht gekregen in de invloed van stress op mijn glucose spiegel. Ik at alleen magere producten en moest wel even een knop omzetten om juist volle producten te gebruiken. Toegeven, dat is wel veel lekkerder! Boodschappen doen was in het begin een hele uitdaging. We hadden geleerd om etiketten te lezen en hoe frustrerend het is dat er bijna overal suiker in zit! Ik eet nu groenten die ik nog nooit eerder gegeten had en door verse onbewerkte producten te gebruiken en zelf te kruiden is de smaak veel beter. In plaats van brood neem ik nu een salade mee naar mijn werk, die ik de avond ervoor al maak. De lunchdip die ik altijd voor normaal had aangenomen is verdwenen en ook mijn concentratie is verbeterd. 

Ik ben nu al 5,5 jaar medicatievrij! Ik gebruik leefstijl als medicijn en gun dit iedereen. Je hebt niets te verliezen maar alles te winnen. Ik ben blij dat ik niet gewacht heb tot na mijn pensioen, mijn motto is dan ook niet uitstellen maar gewoon doen!"