VL Column: Zomers nieuwjaar

Ik heb een hekel aan 1 januari. Wie heeft in vredesnaam bedacht dat dan het fenomeen van jaarwisseling moet plaatsvinden? Midden in de koude, meest troosteloze weken van het jaar. Met onze bleke gezichten en wallen op onze knieën strompelen we de jaarwisseling in. Vitamine D? Onvindbaar. Energie? Volledig weggegeven aan de laatste loodjes op werk. Gezelligheid? Compleet opgeslokt door de rits aan familiediners. Echt, wat een giller. 

Neem liever de nieuwe dag van het zonnejaar. Vanuit astrologisch oogpunt valt dit ieder jaar weer op 20 of 21 maart. Dit is het moment dat de dag en de nacht overal op aarde even lang zijn. De wereld in balans met sterrenbeeld Ram, dat staat voor een nieuw begin, vurige energie en daadkracht. De lente breekt los. Bloemknoppen springen open en de dagen geven langer licht. Een prachtig moment om de zware winterjas uit te doen en een nieuw begin te creëren.

Of stel je voor: Nieuwjaar vieren op 1 september, de eerste werkdag na de zomervakantie. Hóe logisch zou dat zijn. Het gros van ons land is net terug van de Nederlandse kust, de Franse Alpen of Duitse wijnvelden. Hoofden leeggeblazen door de zeewind, harten vol met mooie verhalen. Dat is nog eens lekkere energie om nieuwe plannen te schrijven of voornemens aan te pakken. Zet dit tegenover de vermoeide, suffe katerhoofden van 1 januari en je beseft al snel dat we het verkeerd doen. 

Ik geloof niet dat er magie ontstaat op die grijze januaridag. Geef mij maar een nieuwjaar dat écht voelt als een nieuw begin. Met ontspanning, licht, warmte en het ritme van de natuur. 

Uiteindelijk gaat het er niet om welke datum we kiezen, maar om het moment dat je echt stilstaat en tijd neemt voor reflectie. Het moment waarop je voelt: hier blik ik terug, hier zet ik een punt en hier kies ik opnieuw. In die stilte en eerlijkheid ligt de kracht van een nieuw begin. Dát is wat ik het vieren waard vind en graag mijn vuurwerk voor afsteek.