VL Column: We vergeten de helft van de behandeling

Afslankmedicatie domineert de krantenkoppen. De meningen zijn polariserend, de resultaten extreem, de risico’s aanwezig - de ingrediënten voor sensationele stukken. Afslankmedicatie lijkt daardoor dé oplossing voor het probleem dat een op de twee volwassenen te zwaar is. Dat deze medicatie lang niet voor iedereen met overgewicht nodig is, wordt ondergesneeuwd, net als het feit dat het noodzakelijk blijft om iets aan je leefstijl te doen.

Vergelijk afslankmedicatie met een elektrische fiets. Met een opgeladen batterij is fietsen een eitje, je komt moeiteloos op plekken waar je met je doodgewone fiets niet kwam. Maar als de batterij leeg is, is het loodzwaar trappen als je niet getraind bent. Zo is het ook met afslankmedicatie. Afvallen gaat voor de wind, maar stop je met het gebruik zonder iets aan je leefstijl te doen, dan wordt het onmogelijk om het effect te behouden. Een opgeladen batterij kan de kleine groep die het nodig heeft op weg helpen, maar ook zij hebben uiteindelijk óók getrainde benen nodig om de eindbestemming te bereiken. 

Het belang van leefstijl in het aanpakken van overgewicht wordt nog veel te vaak buiten beschouwing gelaten. Het wordt hooguit genoemd als ‘disclaimer’ achteraf, het staat in de kleine lettertjes onderaan een artikel of het wordt alleen binnen de kamers van experts uitgebreider besproken. Nooit is dát de krantenkop. 

Overgewicht is een complex, multifactorieel probleem. Hoe je het ook wendt of keert, onze leefstijl en -omgeving is daar één van. Hebben we geen aandacht voor deze broodnodige basis, dan kunnen we het probleem simpelweg niet duurzaam oplossen. Kan een kleine groep fietsers daarbovenop baat hebben bij een duwtje in de rug door wat elektrisch trapvermogen? Absoluut. Betekent dat dat ze zelf niet meer hoeven te trappen? Zeker niet. Het duwtje in de rug is aanvullend, maar nooit vervangend. 


Het wordt hoog tijd om bij álle fietsers in te zetten op leefstijl en die metaforische benen te trainen, ook bij de groep die al een duwtje krijgt. En ja, dat vraagt meer dan een batterij aansluiten, van het individu zelf én van de mensen die iets met de leefomgeving te maken hebben. Maar dat zorgt er wel voor dat iedereen uiteindelijk de berg op komt, en niet weer in het dal eindigt als de batterij leeg is.