VL Column: Wat Stëlz ons leert over dorst en marketing

Wil jij 25 duizend euro winnen? Dat kan als je je beste idee voor een nieuwe smaak opstuurt naar Stëlz. Je weet wel, dat drankje dat heel jong Nederland tegenwoordig drinkt in plaats van bier. Weinig calorieën, een vleugje fruit, een fractie alcohol en een volle dosis marketing. Te gek dat er naast de twaalf smaken nòg meer bij komen. 

De campagne op het station laat me niet los. Onmogelijk, met Herman den Blijker vergezeld door een knappe vrouw die mij recht aankijken en aanmoedigen. Welke smaak kan ik verzinnen? Ik begin te typen. 

Briljant van Stëlz. Hun campagne zet mij aan. 

Het is briljant om juist Herman te kiezen. De chef die al jaren worstelt met zijn leefstijl. Ooit deed hij mee aan een van onze leefstijlprogramma’s, althans, zo leek het. Toch kiest hij de laatste tijd liever voor een afslankmedicijn. Een drankje met minder calorieën past perfect in dat verhaal. 

Nog briljanter is het om in tijden van crisis een half modaal inkomen als prijs uit te loven. Voor Stëlz een fractie van de campagnekosten. Voor de kijker? Een droom in blik. Wie nog geen dorst had, krijgt het nu wel.

Het maakt me niet uit wat je eet of drinkt, dat moet jij weten. Wat me wél uitmaakt, is dat jij denkt dat zo’n drankje een beter alternatief is voor een andere alcoholische versnapering. Dat we denken dat we kiezen, maar er eigenlijk voor ons wordt gekozen. Een knap staaltje beïnvloeding is het. Iets waar de marketeer trots op kan zijn.

Leuk al die marketingtrucs. Waarom hun idee niet gebruiken voor iets beters? 

Tussen de blikjes en billboards werd onze stickeractie geboren. Nog op het station tik ik een bericht naar mijn team. We verspreiden stickers op Wereld Diabetesdag door Nederland met daarop een te winnen geldsom. Alleen verdubbelen wij het bedrag. De catch? Geen cash voor je portemonnee. Maar vijftigduizend euro winst, uitbetaald in kwaliteit van leven.

Briljant, toch?