vrouw-lachend-op-strand

Barbara Kerstens

Blog Keer Diabetes Om

Schuld

De schuld geven, de schuld krijgen, je schuldig voelen. Het is net als schaamte een van de naarste gevoelens die je kunt hebben. In het dagelijkse leven en in de wereld waarin we leven gaat het vaak om schuld. Is er een probleem of crisis dan zoeken we snel de schuldige, de dader, de veroorzaker van de situatie. Om het probleem vervolgens zo snel als mogelijk op te lossen en het er nooit meer over te hebben. 

Is dit mijn eigen schuld? Het is ook een vraag die vaak terugkeert in onze programma’s. Hoe heviger de ziekte lijkt, hoe opportuner de vraag lijkt en hoe voorzichtiger wij antwoorden lijken te formuleren. De vraag en het antwoord leiden echter af van wat er werkelijk aan de hand is. Ziekte laat zien dat je lichaam uit balans is, misschien voor even, misschien voor een langere tijd. Het helpt je lichaam en dus jou om te focussen op herstel van die balans  in plaats van de aandacht te vestigen op de schuldige van die disbalans. 

De dader zoeken. 

We zijn het gewend

het gebeurt om ons heen

onbewust en de hele dag.

Om dat te doorbreken 

en te focussen op wat werkt 

is moed nodig.

Moed om het 

anders te doen.

Een lichaam is een systeem. Er zijn verschillende factoren die binnen en buiten dat systeem bij kunnen dragen aan disbalans. Er is dus heel vaak niet 1 factor te benoemen. Aan sommige factoren kun je niet zo veel doen, aan anderen heb je wel degelijk een bijdrage gehad. Een deelnemer geraakt door kanker zei: ‘Ik ben er van overtuigd dat ik jarenlang de verkeerde cellen gevoed heb en ze een kans gegeven heb zich te vormen. Ik neem nu voor een stuk de regie weer in eigen hand en dat is een fijn gevoel.’ 

Je hebt altijd een keuze. Waar je ook bent, hoe vervelend iets ook is, de situatie kun je niet veranderen, maar wel hoe je er mee omgaat. Kies je voor de schuldvraag, grote kans dat je niet verder in je proces komt. Het leven heeft voor elk van ons iets in petto. Ziekte kan je iets leren, als je het aankijkt. Vaak willen we iets niet en stoppen we het weg, praten we er niet over of overmant de ziekte ons leven juist. De eerste stap is te aanvaarden dat de ziekte, de pijn, het ongemak er is. Dat is een eerste stap naar verandering. 

In het klein in je lichaam en in het groot in de wereld alles begint met aandacht. Waar richt jij je aandacht op? Waar wil je heen bewegen? Wat wil jij dat er werkelijkheid wordt? Voed je de schuldvraag en houdt je daarmee de situatie in stand of draag je in gedachten en gedrag bij aan hoe je wil dat het eruit zien. Het lijkt een nuance, het is een wezenlijk verschil.

Ook jij en ik hebben dat elke dag weer te doen. Of je nu ziek bent of niet. Jouw blik en jouw intentie bepaalt voor een deel hoe je de dag beleeft en wat er ontstaat in welke richting dan ook. Wil je iets groots in de wereld anders hebben, begin dan vandaag in het klein bij jezelf en voedt dat wat daar aan bijdraagt. Niet datgene waar je geen controle over hebt Niet je angsten, niet de zorgen, niet dat wat er allemaal mis is of onmogelijk is, niet de acties van de ander, maar dat wat er allemaal wel kan. Wil jij bijdragen aan balans en bijdragen aan vrede? Wat voed jij? De keuze is aan jou.