Leiderschap in beweging

Stel je voor. Dat je alles zou kunnen zien. Dat je de verbindingen zou kunnen zien die er wel zijn of niet. Dat je de onderstroom zou kunnen zien en datgene wat niet gezegd wordt. Dat je met het blote oog zou kunnen zien dat iets in essentie klopt, of juist helemaal niet. Of dat je zou kunnen zien waarom iets gebeurt of zogenaamd toevallig is, waarom iets terugkeert of achterwege blijft. Of waar iets heen beweegt.

Ik denk dat iedereen de kwaliteit heeft om meer te kunnen zien. Ieder mens, als kind aangeboren. Ik geloof dat wij allemaal kunnen luisteren door de woorden heen en dat we kunnen voelen, met ons lichaam als instrument of iets wel of niet klopt. En dat we op die manier naar de diepere werkelijkheid kunnen kijken. Ik weet dat dit de basis van Voeding Leeft is, van het gedachtegoed, van de inrichting, van hoe we naar concepten kijken of naar veranderingen. In ons werk, met de deelnemer, in de ontwikkeling en voor de organisatie.

We hebben het zo vaak ingezet,
we hebben er zo vaak naar gehandeld.
We hebben er zo vaak mee geholpen,
anderen mee geheeld.
En toch kunnen ook wij verrast zijn
als we weer bevestigd worden
dat ook dit waar is.

We kunnen plannen bedenken, maken en uitvoeren. We kunnen concepten ontwikkelen en testen, we kunnen van alles creëren en op papier zetten, maar als we vergeten naar die diepere werkelijkheid te kijken, dan zouden we niet zo ver komen. Steeds weer opnieuw, met wat er ook gebeurt, hebben we met de beweging te maken. Naar binnen, naar de essentie, naar dat wat er nog meer waar is. En dat wat niet zichtbaar is voor het oog. En ons zo veel verder brengt.

Het is natuurlijk dat alles in beweging is, ook als wij dat niet zien. Dat alles ergens heen beweegt, net zoals een rivier dat doet, het tij, de maan of de seizoenen. En dat, als er zogenaamd niets lijkt te gebeuren of juist een heleboel, dat nooit de definitieve staat van zijn is. Alles is in beweging en alles verandert continu, ook als we het niet kunnen zien, of misschien niet willen zien. In alles zit een ritme. Dat geldt niet alleen voor de natuur, ook in concepten, gedachten en organisaties zit eenzelfde soort beweging.

Dat kunnen blijven zien, dat vraagt afgestemd te zijn en te blijven en te kiezen voor wat voedt. Dat vraagt jezelf niet te verdoven. Dat vraagt behoorlijk wat innerlijk werk en in de spiegel blijven kijken. En vooral vraagt het tijd en focus. Want het is veel gemakkelijker om mee te gaan in dat wat een groot deel van de wereld voor werkelijkheid ziet. En ondertussen door te razen, te negeren, een glas wijn te nemen om iets niet te hoeven voelen, de ander de schuld te geven van wat je overkomt, ongeduldig te zijn, de controle te willen houden, te gaan zorgen, redden of fiksen.

Wij weten wat het oplevert als we tijd en aandacht besteden aan alles wat er is, ook de onderstroom en dat wat we niet kunnen zien. Dat weten we van onszelf, dat zien we bij collega’s en deelnemers en dat ervaren we in de organisatie. Het is belangrijk dat we onszelf en elkaar blijven herinneren om de tijd te nemen. Om onszelf, de boodschappen, de innerlijke fluistering, het gevoel in je onderbuik of het zogenaamde toeval serieus te nemen. En te blijven kijken naar ‘hoe de rivier stroomt’, naar wat er werkelijk aan de hand is en wat er dient te gebeuren. Garanties van hoe het precies zal lopen zijn er niet. Het enige wat er is is vertrouwen, dat het goed komt.

Bewogen en in beweging, dat is Voeding Leeft en dat blijven we. Iedere beweging brengt iets nieuws met zich mee en gaat ergens naar toe. Het is de kunst om de beweging te volgen en steeds te kijken wat zich aandient. Ook, of juist, als het anders is dan je bedacht had. Soms is de potentie veel grootser, soms speelt er iets anders, soms liggen er andere kansen dan je met het blote oog kan zien. Dat volgen en daar naar handelen, dat is leiderschap, het leiderschap van Voeding Leeft.

Barbara Kerstens

Gerelateerde items

Van ‘handelingsonbekwaam’ naar vrouwelijk leiderschap

De moed van zichtbaar zijn

Focus