VL Column: Help, ik heb een writersblock
Column van Barbara Kerstens over het doorbreken van haar writersblock. Iedere donderdag verschijnt een nieuwe column.
Hartenpijn
De dokter zei mij - met klem - geen hartslagverhogende activiteiten te doen. Mijn hart was gewond en had heling nodig. Dat laatste noemde hij zeker anders, maar heb ik vrij vertaald. Ik deed wat de dokter zei. Nu was dat niet zo ingewikkeld, want ik voelde me niet goed. Ik sliep veel, las wat, keek een film en at in de avond aan tafel met mijn gezin, ongeacht hoe ik me voelde. En zo liet ik de dag voorbij gaan.
Af en toe liep ik een paar meter. Dat deed ik zonder dat dat me geadviseerd werd, ik wist wel beter. Ik lette extra op mijn voeding en mediteerde veel. Als ik weer voor onderzoek naar het ziekenhuis moest, wapende ik mij, ademde diep in en uit, en schreef daarna van mij af. Ik onderging het proces, had een grenzeloos vertrouwen en was hoopvol.
Ik had mijn draai
gevonden.
Ik liet los
en deed niets wat
ook maar iets te
veel zou zijn.
Dit zou ik voor
altijd kunnen
volhouden.
Naarmate de tijd verstreek, kwam er ruimte in mijn gezondheid. Ik bleef de dingen doen die ik deed. En bouwde mijn activiteiten op, met het advies van de dokter in het achterhoofd. Want al ben ik best eigengereid, experimenteren met zo’n belangrijk orgaan als het hart? Ik kijk wel uit. Na enkele maanden kwam het moment dat ik kon revalideren en focussen op herstel. Onder begeleiding mocht ik gelijkmatig hartslagverhogende activiteiten introduceren.
Normaal gesproken was dit perfect voor mij. Ik hou ervan om aan de start van een experiment te staan, het doel in zicht en er stap voor stap komen. Maar hoe zeer ik het ook probeerde, er kwam geen vooruitgang. Dat had niet alleen effect op mijn beweging, maar op veel meer waar het in mijn hart om gaat. Contact maken, zin geven, schrijven.
Naast de sportarts en de fysio zocht ik daarom een andere weg, want een focus op schema’s werkte voor mij niet meer. Vroeger wel, toen ik nog marathons liep. Nu, met mijn hartenpijn, niet. Ik ging op zoek naar wat er binnenin mijn systeem blokkeerde. Ik erkende de rouw van ziek zijn, keek trauma in de ogen, ging naar het museum, sliep alleen in een bed & breakfast in Zierikzee, begon intuïtief te eten, nam de tijd voor vraagstukken van het leven, had gesprekken die aan de kaders voorbij gingen en stelde grenzen binnen mijn grenzeloosheid.
Ik ging vooruit.
Mijn hart was gewond en is herstellende. Ik ondervond aan den lijve wat de effecten zijn als je het hart - in de breedste zin van het woord - niet meer kan inzetten. Ik ervaarde wat ik met mijn hoofd al wist. Dit is wat er gebeurt als je gezondheid alleen fysiek benadert. In alle dimensies oefen ik en verhoog ik mijn hartslag af en toe, met de diep doorleefde inzichten dat we altijd onderweg zijn en dat een doorbrekende oplossing vaak niet in het bekende ligt. Bijna ongemerkt komt er nu iets in beweging. Niet alleen mijn conditie, ook het plezier om weer contact te maken, zin te geven en te schrijven. Mijn levensenergie, het komt weer terug. Mijn hart maakt een sprongetje.
Column van Barbara Kerstens over het doorbreken van haar writersblock. Iedere donderdag verschijnt een nieuwe column.
Column van Lotte Shaffer over de magie van 'Duende'. Iedere donderdag verschijnt een nieuwe column.
Gedragsverandering is een complex proces waaraan biologische, psychologische en sociale aspecten ten grondslag liggen. Voeding Leeft ontwikkelde een model voor gedragsverandering, voortbouwend op het reeds bestaande en uitvoerig onderzochte en geïmplementeerde ‘Integrated Model for explaining motivational and behavioral change’ (I-change model).