Afbeelding vrouw in de natuur lachend

Suzan Biezeman

Blog Keer Diabetes Om

Als je écht kijkt, zie je zo veel meer! De mist als metafoor

We leven in een bijzondere tijd. En iedereen gaat daar anders mee om. De een schakelt makkelijk en beweegt mee met de veranderingen. Voor de ander is het wat lastiger. In tijden van crisis is het normaal dat er stress en angstreacties ontstaan. Iedereen wordt uitgedaagd. Ieder ook weer op zijn eigen manier. Schiet je normaal gesproken makkelijk in angst en doemgedachten? Dan zal dat nu waarschijnlijk nog een graatje erger zijn. En blijf dan maar eens ‘staan’. Dat is niet altijd makkelijk

Gisteren maakte ik een wandeling in de ochtendmist. Terwijl ik zo liep in de mysterieuze wereld van nevel kreeg ik een ingeving. De mist als metafoor. Juist in onzekere tijden gaan angstgedachten vaak over de toekomst. Wat als…. Hoe zal het verder gaan…. wordt het ooit weer normaal…. Het verliezen van jezelf in doemscenario’s over de toekomst zorgt ervoor dat je in een negatieve spiraal terecht kan komen. Terwijl ik daar zo liep kon ik door de mist niet verder kijken dan de 25 meter voor me. Mijn wereld was letterlijk klein geworden. Het was alsof ik de vogels beter hoorde. Het was alsof ik de dingen die ik zag écht zag. Alles was heel dichtbij. Er bestond geen straks. De mist zorgde ervoor dat ik niet naar de toekomst kón kijken.

En in werkelijkheid is dat natuurlijk ook waar. Alleen onze gedachten vormen een toekomst (of verleden). Waarin heel vaak de realiteit ver te zoeken is. De uitdaging ligt er onder andere in grip te krijgen op die (pieker)gedachten. Ze te leren zien als ‘het zijn maar mijn gedachten’. Een manier om dat te bereiken is oefenen. Zicht krijgen op gewoonte patronen en automatische gedachten. En daarvoor moet je af en toe letterlijk stilstaan.

Dit principe pas ik zelf al jaren toe en is inmiddels mijn tweede natuur geworden. Telkens terug naar de basis. Even mijn eigen ‘mist’ opzoeken. Mijn wereld klein maken en ervaren wat er nu leeft. Door de jaren heen kan ik niet meer zonder. Dat brengt me weer met beide benen op de grond. Het laat zien wat er echt belangrijk is en zorgt voor een stukje gezond realisme. Sinds ik dit principe (mindfulness) toepas is mijn leven overzichtelijker, rustiger, blijer en vrijer geworden. Er zijn zeker nog stressvolle periodes in mijn leven. Maar ik grijp er niet meer echt in vast.

Niet alleen in crisistijd maar ook prima bruikbaar tijdens je ‘normale dagelijks leven’ waarin je vast ook wel eens te maken krijgt met gevoelens die stress oproepen. Wat mij helpt:

  • Stress en angst in deze situatie zien als een natuurlijke reactie. Maar verlies je er niet in. Als je je angstig of gestresst voelt benoem dit voor jezelf en ga op dat moment na wat helpend voor je kan zijn: bv een stukje wandelen, muziek luisteren, schrijven, een vriend/vriendin bellen en soms is benoemen op zichzelf al voldoende. 

  • Kijk voor jezelf wat het met je doet als je je verliest in negatief nieuws. Je kunt ervoor kiezen dat niet te lezen of te bekijken. Ik kijk zelf al zo’n 10 jaar niet meer naar het nieuws. Je hebt altijd een keuze! Ga in plaats daarvan iets doen waar je je prettiger van voelt. 

  • Beweeg! Buiten, binnen, maakt niet uit, beweging is beweging. 

  • Breng vriendelijkheid en mededogen in alles wat je doet. Weest ook vriendelijk voor gedachten. Als ze je ‘meenemen’ merk dat dan op en adem een paar keer diep in en uit en laat het gaan.