VL Column: Terug bij af

“Het voelt alsof ik helemaal niks meer kan”, zeg ik tegen mijn collega’s. We volgen een schrijftraining bij een getalenteerd schrijver in Amsterdam. Het voelt vermoeiend, frustrerend en blokkerend. Dat gevoel heb ik al een tijd niet meer gehad. Mijn hersenen moeten een nieuw paadje maken. Het hoort bij iets nieuws leren.

Schrijven doe ik al sinds ik het kan. Ik hou ervan. Als kind schreef ik urenlang gedichtjes, fictieve verhalen en dagboeken vol met mijn eigen avonturen. En als ik niet schreef, las ik. Liefst de briljante verhalen van Roald Dahl. Op de middelbare school breidde ik mijn collectie uit met verhalen over vakantieliefdes, die ik samen met mijn beste vriendin schreef. Iedere dag lagen we dubbel om de sappige details die we eraan toevoegden. En meer dan één onafgemaakt kinderboek zwerft nog ergens rond op mijn computer.

Tijdens mijn opleiding tot voedingswetenschapper bleef ik schrijven - vooral wetenschappelijk. Ook nu nog schrijf ik bijna dagelijks voor Voeding Leeft. Deze column bijvoorbeeld. Die schrijfuurtjes heb ik inmiddels toch wel gemaakt? Die kunst wel onder de knie?

Niet dus.

Echt schrijven blijkt een heel ander verhaal. Er zijn formules, trucs en structuren. Er is editwerk te doen. En feedback te geven. Er zijn nog véél meer vlieguren te maken. We zijn een hele nieuwe wereld ingestapt. Tegelijkertijd zijn we meteen in de zwarte, duistere klomp van de leercurve gedonderd. Dat moeras waarin je in iedere vezel van je lijf voelt: Ik. Kan. Dit. Nog. Niet. Waarin je ‘bewust onbekwaam’ bent. Oh, wat is dat een ongemakkelijke plek. Voor ieder van ons.

Ik besef me: zo moeten deelnemers aan onze leefstijlprogramma’s zich voelen. Ook zij moeten nieuwe hersenpaadjes maken als ze oude gewoontes doorbreken en nieuwe aanleren. Dat kost tijd, moeite en een berg energie. Dat doe je niet in één dag.

Maar als je dan stapje voor stapje uit de klomp komt en in de leercurve klimt? Voelt dat je grip en zelfvertrouwen krijgt waar het eerst glad ijs was? Onbetaalbaar! Alleen al voor dat gevoel wil ik altijd nieuwe dingen blijven leren. Ook als het me eerst rete-ongemakkelijk maakt.